گواهینامه استاندارد ابزاری برای تبلیغات در دست شرکت های ایرانی:
سیر تکاملی استانداردهای مدیریت کیفیت از اواخر دهه ۵۰ آغاز شد و در یک دوره ۴۰ ساله تکامل پیدا کرد که در نهایت به ” ISO 9000 ” ختم شد. البته استانداردهای تخصصی تری هم مانند HACCP (استاندارد صنایع غذایی)، استاندارد QS 9000 و استاندارد صنایع خودرو به وجود آمد که می توان گفت از استانداردهای ISO تخصصی تری هستند و متعلق به یک صنعت خاص هستند. اما در این میان استقرار ناقص سیستم های کنترل کیفیت مشکلاتی به بار آورده است که بی توجهی نسبت به آن ها منجر به پیامدهای بسیار ناگوار، چه از لحاظ مالی یا جنای خواهد شد. ایسنا در خصوص این مشکلات و به طور کلی استاندارد و سیستم های کنترل کیفیت نظرات مهندس امیررضا جوادی، مدرس سیستم های مدیریت کیفیت در BQR آمریکا و IBC انگلستان را جویا شده است که می خوانید :
مهندس جوادی می گوید: تا کنون بیش از دوهزار شرکت ایرانی گواهینامه استاندارد دریافت کرده اند و این در حالی است که به نظر می رسد، این کار برای شرکت ها به صورت یک هدف درآمده است، نه برای بهبود کیفیت محصولاتشان.
وی می افزاید: استقرار ناقص سیستم های کنترل کیفیت، نه تنها سودآور نیست، بلکه مانند دارویی است که برای یک بیمار می تواند حیات بخش و درصورت استفاده نادرست از آن، مرگ آور باشد و این امر برای استانداردهای ” ISO 9000 ” صادق است.
این تحلیلگر و طراح سیستم های مدیریت اطلاعاتی ( MIS ) در ادامه می افزاید: نتایج تحقیقات بر روی ۳۵ شرکت داخلی گواهینامه های ISO 9000 تا نسخه ۹۴ در ایران نشان می دهد که کیفیت محصولات و خدمات در ۹شرکت، پس از دریافت گواهینامه پایین آمده کیفیت در ۱۵شرکت تغییری نکرده و در ۱۱شرکت هم کیفیت بهتر شده است.
جوادی در خصوص محدودیت های موجود برای اجرای سیستم های مدیریت کیفیت و استاندارد می گوید: از نظر سخت افزاری و نرم افزاری با مشکلات خاصی دست به گریبان نیستیم، بلکه مشکل اصلی، طرز نگرش مدیران به مساله کیفیت است چنانکه مدیران بعضی از شرکت ها، بدون انگیزه و تنها برای تبلیغات اقدام به دریافت گواهینامه استاندارد می کنند و این امر باعث شده که ما عملا در پیاده سازی این سیستم ها دچار مشکل شویم. این کارشناس روحیه مدرک گرایی را مانع مشخص شدن جایگاه واقعی استانداردها در صنعت و تجارت کشور می داند و می افزاید: مشکل بعدی، مشاوران این سیستم هاست و نگاه تجاری به امر مشاور باعث شده که مشاوران برای دریافت گواهینامه استاندارد، تنها نقش راهنما و نه مسئول در قبال سیستم های طراحی شده را داشته باشند.
به گفته وی، برای ورود به بازار رقابت جهانی باید ثابت کنیم که توانمندی های لازم را برای انجام فعالیت های تولیدی یا تجاری داریم و به عنوان نمونه اگر ما قصد صدور قطعات خودرو به اروپا را داشته باشیم، باید حتما یک سری از استانداردهای مربوط به صنعت خودرو مانند “VALEO 1000” را داشته باشیم و همین طور در صنایع غذایی هم باید استانداردهای مانند ISO 9000 به همراه “HACCP” را پیاده کنیم.
کارشناس ارشد مهندس صنایع و سیستم می گوید: محور بعدی، صادرات خدمات مهندسی و امور عمرانی است که شرکت های ایرانی برای ثابت کردن توانمندی های خود مبنی بر دریافت گواهینامه های مدیریت کیفیت نسبت به آن گرایش دارند.
وی با بیان این سیستم های مدیریت کیفیت به طور مداوم بازنگری می شوند، می گوید: استاندارد ISO 9000 از حدود یک سال پیش با یک بازنگری جدید وارد بازار شد که الزامات آن مراتب روشن تر و اجرای تری از استانداردهای قبلی است، ضمن آن که سایر استانداردهای مدیریت کیفیت مانند “ISO TS” دچار تغییرات بنیادی شده اند.
جوادی در پایان افزود: به طور کلی مسئولیت نگهداری سیستم پس از استقرار و بهبود آن براساس سیکل دمینگ (PDCA) با خود سازمان و مدیریت آن است و شرکت های گواهی دهنده به منظور اطمینان از اجرای سیستم اقدامات لازم را برای ممیزی های مراقبتی هر ۶ماه تا یک سال انجام می دهند، ولی مسئولیت اصلی با خود سازمان است.
کلمات کلید:
شرکت گواهی دهنده سیستم مدیریت کیفیت ایمنی و زیست محیطی صدور گواهینامه ISO 9001 اخذ ایزو ۹۰۰۰ ثبت و صدور گواهینامه HSE صدور گواهینامه ISO 14001 گرفتن OHSAS 18001 انجام بازرسی فنی صدور گواهینامه ISO 22000 ثبت وصدور گواهینامه ISO 10006 خدمات آزمایشگاه صنعتی و کنترل کیفیت محصول صدور گواهی سلامت محصول گواهی دهنده اسپانیایی تاییدیه HACCP صدور گواهینامه ISO ممیزی کننده انجام پروژه مطالعات بازار انجام مدیریت طرح و نظارت